Holi Phagwa en Apiapaati

Wauw, wat een geweldige week! Eentje met heel veel feestdagen, waardoor we maar 3 stage dagen hebben gehad. Afgelopen woensdag, 23-03, was het Holi Phagwa. Oftewel, Hindoestaans nieuwjaar. Wat een mooi feest en wat een mooie mensen. De palmentuin, het onafhankelijkheidsplein en de straten waren vol met allemaal vrolijke en felle kleuren. Iedereen kwam naar elkaar toe om even ‘Shub Holi’ te zeggen en vervolgens een mooie kleur over je heen te strooien. De eerste helft van de dag hebben we doorgebracht in de Palmentuin. Hier waren veel locals met veel verschillende rituelen, super mooi om te zien! Aan het eind van de middag zijn we richting het onafhankelijkheidsplein gegaan, waar er een festival was georganiseerd, met ‘s avonds zelfs Feest DJ Ruud. Wat een super leuke en fijne dag! Zo bijzonder om te zien hoe iedereen, van alle verschillende culturen, zo gemakkelijk met elkaar om kunnen gaan. Alles mag en alles kan, prachtig. Na donderdag dan toch maar weer een dagje stage te hebben gehad, was het om 15:00 alweer weekend, want Pasen stond voor de deur. ‘s Avonds hebben we voor het eerst Saoto soep gehaald, mmmmm! En daarna vroeg naar bed, want we moesten de volgende ochtend om 06:00 klaar staan om te vertrekken naar Apiapaati. Vrijdagochtend, 25-03, stonden we dus netjes om 06:00 (lees 06:20) op de verzamelplaats. Uiteindelijk zijn we pas tegen 07:00 aangereden, dus het was geen schande dat we wat later waren;). Integreren in de maatschappij noemen ze dat… Na een uurtje of 3 in de bus kwamen we aan bij een haventje waar heeeeel veel bootjes lagen, in alle kleuren van de regenboog. We verdeelden ons over een paar van die bootjes en hebben ons geïnstalleerd voor een 4 uur durende rit over de Suriname rivier. Dat was puur genieten! Geweldige natuur, lekker zonnetje, en af en toe even stoppen om iets te eten of te plassen (dat was natuurlijk gewoon op een eilandje met wat struikjes). Zelfs een Surinaamse regenbui tussendoor kon de pret niet bederven. Apiapaati is een eiland van de ouders van één van de gidsen (fred). Hoe bizar, de mensen hebben hier een eigen eiland. Wassen in de rivier, slapen in een paar dorpjes verderop, geen auto, geen tv maar hoe rijk ben je met een eigen eiland? Ik vind het in ieder geval geweldig. Gauw onze hangmatten opgehangen, want daar zouden we de komende 3 nachten in gaan slapen. En daarna ons zelf gaan ‘douchen'. Oftewel, shampoo onder de arm en lekker inzepen in de rivier. Dat kan dus ook van de to-do list worden afgestreept. In de avond is er heerlijk voor ons gekookt een bbq met alles er op en er aan. Vervolgens uitbuiken bij het kampvuur, met een lesje salsa dansen er bij! Ook dat kunnen we dus afstrepen. Toen het weer begon te regen zijn we het dansen gaan verplaatsen naar een hutje en hebben we eens even flink onze danskwaliteiten kunnen showen:). Toen we het zo warm hadden dat we niet meer konden bewegen zijn we met een paar gidsen gaan vissen, niet met een hengel maar met een kapmes. Behalve vissen hebben we ook wat kikkers gezien en een ‘watara sneki’ (waterslang). Na het vissen zijn we toch maar naar bed gegaan, althans, naar de hangmat. Onze eerste nacht in de hangmat, wat zou dat moeten worden? Om eerlijk te zijn, heb ik heerlijk geslapen. Af en toe zakte er een hangmat naar beneden, lag er iemand met z'n billen op de grond of werd er gescholden omdat de knoop losschoot. Maar buiten dat, is het geweldig. Zodra je je ogen open doet heb je uitzicht over de hele natuur. Beter kan toch niet? Weer iets om af te strepen. We hebben het zelfs voor elkaar gekregen om ons te verslapen… weer iets later dan gepland zaten we toch aan het ontbijt voor een nieuwe dag. We vertrokken met de boot naar het dorp waar de ouders van Fred echt wonen. Hier hebben we doorheen gewandeld en een rondleiding gehad, opweg naar de Ananasberg. Een wandeltocht dwars door de jungle, met flink wat buien, bracht ons eerst bij een akker. Hier noemen ze dat een kostgrondje, zelf aangelegd. Ze steken een stukje bos in de fik en gaan slapen. De volgende dag kunnen ze kijken hoe groot hun kostgrondje is geworden. Ja, dat kan hier. Het bos is namelijk zo vochtig dat het vuur zich niet uit kan breiden. Na een paar weken kunnen zij daar hun eigen groentes en rijst verbouwen. Een stukje verder lopen bracht ons uiteindelijk echt bij de Ananasberg. Een kleine berg, maar wel helemaal van graniet en heel steil! En omdat het net geregend had was het ook nog eens heel glad. Boven op de berg hadden we een heel mooi uitzicht over de jungle, maar we moesten gauw naar beneden omdat het weer ging regenen. Dat zou de berg nog gladder maken en niet verantwoord om naar beneden te glijden. Een beetje overhaast zijn we dus uiteindelijk naar beneden gegaan. Hier en daar een glij partij, maar we hebben het er goed van afgebracht. Op wat schrammetjes na, zijn we ongedeerd. Toen we weer terug kwamen in het dorp zijn we overgestoken met de boot en naar de Taprawatervallen gegaan. Een middagje waterpret met Fred. Met de band achter de boot, chillen in de rivier of genieten van de watervallen, alles kon. De regen heeft er wel voor gezorgd dat het wat fris was, maar stiekem is kippenvel in Suriname wel erg fijn en uitzonderlijk. Eenmaal terug op Apiapaati hebben we ons weer gewassen in de rivier en hebben we even lekker geluierd in de hangmat. Hangmateren is denk ik een nieuwe hobby van me geworden;). Na weer een heerlijke avondmaal, soato soep, was het weer nog steeds niet beter. Veel regen en dus geen kampvuur. In het hutje dat midden op het eiland staat hebben we verschillende spellen gespeeld. Ook gezellig, lijkt een beetje op kamperen. Na weer een goede nacht in de hangmat, dit keer zonder valpartijen en irritaties. Ik was deze nacht, na al die regen, wel erg blij met mijn lange broek en trui.. Weer een nieuwe dag met een heerlijk Paas ontbijtje. Gekleurde eieren, broodjes, kaas, pasta en komkommertjes en tomaatjes. Je zou bijna zeggen dat we in een all inclusive hotel zitten. Met de boot zijn we na het ontbijt overgestoken naar de Marron dorpjes. Traditionele dorpen. Mooi om te zien hoe dat deze mensen leven, met zo weinig. Ik kan niet zeggen dat ze arm zijn, dat heb ik geen moment gedacht. De meeste van de bewoners van de dorpjes hier zijn allemaal al ooit in de stad geweest en maken zelf de keuze om in het binnenland te blijven. En stiekem kan ik dat af en toe wel begrijpen. Een rondleiding door een dorp waar we uiteindelijk uitkwamen op een plek waar ze rijst ‘maken’. Ze leggen de geoogste rijst in een bak waar twee stampers bij horen. Ieder aan één kant met een stamper en zo wordt de rijst verwijderd uit zijn schilletje. Vervolgens moet de rijst nog gescheiden worden van de koren en dat gebeurd door middel van de rijst omhoog te gooien. De koren waaien weg en de rijst blijft in de bak! Zo origineel, maar eigenlijk zo makkelijk! Bij uitzondering mochten we foto's maken, want deze mensen gaan liever niet op de foto. Verder hebben we nog een school gezien, een offerplaats, plaatselijke huisjes en wat akkers. Weer door het slechte weer zijn we niet overal stil gaan staan, omdat iedereen te nat zou worden. Te voet kwamen we deze keer aan de bovenkant van de Taprawatervallen, waar we een dag eerder zijn geweest. De bootjes moesten ook omhoog, dwars door de waterval, tegen de stroming in. Alle mannen aan het werk en wij mochten langs de kant staan kijken. Na een korte boottocht kwamen we uit bij een wilde waterval. Na een maaltijd was het opnieuw waterpret met Fred. Dit keer van de waterval naar beneden. Met een band, van de rots af springen of op een aircraft kon je naar beneden. Wat een mooie omgeving! Alle planten die door de waterval lopen, de kracht van de natuur. Hier konden we wel uren doorbrengen. En zeker toen het ophield met regenen! Aan het einde van de middag toch maar terug gegaan naar Apiapaati. Waar we even heerlijke onze rust hebben kunnen pakken. 's Avonds hebben we een drie gangen menu gehad! Een salade met witte vis, vers fruit, olijfjes en sla. Het hoofdgerecht was rijst met kroepoek, kip, baka bana en Surinaamse pinda saus. Als laatste een cakeje met slagroom. De avond hebben we grotendeels doorgebracht bij het kampvuur. Hier hebben we een traditionele dansoptreden gehad van de gidsen en andere locals. Uiteraard hebben we een dansje meegepakt. Uiteindelijk zijn we nogmaals gaan nachtvissen. Opzoek naar vissen en kaaimannen. Maar omdat het zo'n heldere maan was, waren de vissen een beetje schuw, helaas. Veel te laat lagen we uiteindelijk in bed en hebben we genoten van alweer onze laatste nacht in de hangmat. De volgende ochtend zaten we tegen 09:30 aan het ontbijt, bepakt en bezakt. We moesten weer terug... Opnieuw 4 uur in de boot, en opnieuw genieten! Eenmaal weer aan land moesten we nog 3 uur in de bus. De vermoeidheid sloeg toe en het verlangen om terug te gaan naar Apiapaati werd groter. Tegen 19:00 kwamen we eer aan op de Prinsessestraat en begon direct het leven hier in Suriname weer. Het fijne was wel, dat ik het gevoel had 'thuis te komen'. Wasje draaien, iets eten en vroeg naar bed voor een nieuwe week.

Foto's komen er aan!